Zesde week Siem Reap

Ik zit op het moment van schrijven in de bus van Siem Reap naar Phnom Penh. Het is nu 9 april 2016, 9 uur 's ochtends.

Ik loop ondertussen bijna een maand achter met mijn blog. Deze busrit duurt 5 a 6 uur dus ik heb alle tijd om mijn achterstand in te halen. Slapen gaat niet lukken tijdens deze rit vrees ik, want de buschauffeur vindt het nodig om om de haverklap te claxonneren. En dan niet 1 keer maar 6 keer achter elkaar. We zijn nu een uur onderweg en hij heeft denk ik al meer dan 200 keer geclaxonneerd! Irritant zeg!!

Ja ik ben nog steeds in Cambodja. Zoals de meesten van jullie wel weten zou ik eigenlijk 4 april thuiskomen, maar ik heb besloten om langer te blijven. Ik heb mijn project met een week verlengd. Nu ga ik met vier meiden, Lara, Laura, Fauve en Myrthe een dag en nacht naar Phnom Penh om de killing fields te bezoeken en morgen, zondag 10 april, vertrekken we zonder Lara 's ochtends met de bus naar Sihanoekville in het zuiden van Cambodja om daar de boot te pakken naar het eiland, Koh Rong Samloem. Daar zullen we twee nachten verblijven, waarna we met de boot naar het volgende eiland, Koh Rong, gaan. Daar zullen we vier nachten verblijven. Cole, een van de vrijwilligers die vier weken geleden is vertrokken uit Siem Reap, is momenteel op Koh Rong, dus hem zullen we ook zien. Na Koh Rong gaan Laura en Myrthe terug naar Siem Reap. Fauve, Cole en ik zullen richting Vietnam gaan om daar het volgende avontuur aan te gaan! Myrthe zal ons in Vietnam vergezellen zodra zij klaar is op het project. Op 25 mei zullen Fauve en ik terugkeren naar Nederland. 

Hopelijk ben ik na deze busrit helemaal up to date met mijn blog zodat ik weer synchroon loop met de werkelijke dagen. Het begint allemaal verwarrend te worden voor mij en heel veel dagen zijn hetzelfde.

Maar ja, waar was ik de vorige keer gebleven. Mijn ouders waren hier :-) Vergeef me mam en pap als ik een aantal dingen ben vergeten. Zoals jullie weten had ik weinig tijd om mijn blog bij te houden. Ik spendeerde liever mijn tijd aan jullie!

****
Maandag 14 maart weer naar school. De lessen van 09.00 uur en 3.30 uur gingen prima. Ik vind het erg leuk om les te geven. 2 uur per dag les geven en de rest van de dag met de kinderen is een prima combinatie, al baal ik wel dat ik de kinderen van de Youth Teams in de bibliotheek mis, want precies als ik les moet geven zijn zij net klaar met hun les waarna ze daar de bibliotheek rennen om activiteiten en spelletjes met ons te doen. De kinderen van de Youth Teams zijn de enthousiaste kleintjes en ik hou zo van ze!!

Tussen de middag ben ik uiteraard snel naar mijn ouders' hotel gefietst en heb ik mijn pauze in en bij hun hotel doorgebracht. Ik had de vrijheid om wat langer pauze te nemen. Het is namelijk best een stuk fietsen naar het hotel van mijn ouders en hoe vaak komen je ouders nou op bezoek als je in Cambodja bent? Ben benieuwd of ze de volgende keer ook komen. Dit land, en vooral de stad Siem Reap, heeft werkelijk mijn hart gestolen en ik kom zeker een (aantal) keer terug. 

Heerlijk om tijd met mijn ouders te kunnen doorbrengen en als ik op mijn project ben hebben pap en mam hebben de tijd om te sightsee'en. 

's Avonds gingen mijn ouders en ik met Jolande en Jasmin eten bij Tangram Garden. Een restaurant die ik nog niet had uitgeprobeerd. Het was in een hele grote tropische tuin waar alle tafels heel ver uit elkaar staan zodat je privacy hebt. Prima gegeten daar, mooie ambiance, lekkere wijn en het was een gezellige avond. 

Dinsdag 15 maart heb ik weer de lesjes gedaan en het werk in de bibliotheek. De dagen in de bibliotheek zijn elke dag wel een beetje hetzelfde, maar het blijft zo ontzettend leuk. De kinderen worden met de dag leuker omdat ze zich meer op hun gemak voelen en je ziet ook elke dag verbetering in de Engelse taal van de kinderen. Dat is een van de voornaamste redenen dat we hier zijn natuurlijk dus dat is echt de beste beloning die we maar kunnen wensen.

's Middags kwamen pap en mam op bezoek bij mijn project. Na mijn pauze zijn ze met me meegefietst vanaf hun hotel. Dat is dus ongeveer 7 kilometer heen en 7 kilometer terug op het heetste moment van de dag. Het was een pittig ritje. Ik vond het erg leuk om ze SK te laten zien en ze aan iedereen voor te stellen. Nu hebben ze gezien waar ik elke dag mijn tijd doorbreng. Toen mijn ouders er waren, had een van de Youth Teams les, dus liepen we even langs de klas om te zwaaien en ik vertelde dat dit mijn ouders waren. Je zag de kindjes met grote ogen kijken. Zo vaak zien ze buitenlanders niet, behalve de vrijwilligers die hier komen. Ik denk dat vooral papa voor hen interessant was, omdat hij zo lang is!

's Avonds hebben mam, pap en ik bij Terrasses des Elephants gegeten. We zaten buiten op het terras met uitkijk op een van de drukste straten in Siem Reap. We hebben daar een supergezellige avond gehad en fantastisch gegeten. Heerlijke wijn, goede fruitshakes. Quality Time!

De X-bar, een poolbar met livemuziek, is om de hoek van Terrasses des Elephants en we besloten na het eten nog een potje te gaan poolen. Een paar andere vrijwilligers waren er ook. Het was gezellig met goede live muziek.

Woensdag 16 maart had ik een vrije dag van het project. Een mooie dag om naar Angkor Wat te gaan met mijn ouders. Rond een uur of 10 in de ochtend waren mijn ouders bij mijn guesthouse. We hebben rustig aan gedaan. Nog even met Djamila gekletst waarna we rond half 11 richting Angkor Wat fietsten. Best een aardig stukje weer. Ik wist nu natuurlijk wel welke weg ik moest nemen.

We begonnen onze tour van de tempels uiteraard bij Angkor Wat. Ook al was ik er al geweest, ik vond het toch leuk om het weer te zien. Er is namelijk zo ontzettend veel te zien, zoveel indrukken en de tempels zijn zo gedetailleerd gebouwd dat je je blijft verbazen over de kennis en kunde die ze in die tijd hadden met de beperkte middelen die ze hadden. Daarnaast waren mijn ouders en ik afgelopen zondag naar het National Museum geweest (we hebben niet heel de zondag bij het zwembad gehangen die dag zoals ik in mijn vorige blog had geschreven hahah - thanks mam for reminding me ;-)). In het National Museum is er een hele sectie over Angkor Wat. Echt heel interessant en heel handig om naartoe te gaan voordat je daadwerkelijk naar Angkor Wat gaat, omdat je van bepaalde muurtekeningen en afbeeldingen dan het verhaal erachter weet, zoals het verhaal van de Churning of the Ocean of Milk. 

Er is 1200 vierkante meter aan carved bas reliefs (muurtekeningen / carvings) in Angkor Wat en ze vertellen acht verschillende Hindu verhalen. De meest bekende en belangrijkste is het verhaal van de "Churning of the Ocean of Milk" dat het verhaal vertelt over het begin der tijden en de creatie van het universum. Het is ook een verhaal over de overwinning van het goede tegen het kwade. In het verhaal vechten de devas (goden) tegen de asuras (demonen) om de macht en orde terug te winnen voor de goden die dit hebben verloren. Om de vrede en orde te herwinnen is het nodig om de "elixir of life" (amrita) te onttrekken uit de aarde. Echter, de enige manier om dat te kunnen doen is als de goden en demonen samen werken. Beide partijen zijn zich er van bewust dat zodra de elixir is verkregen er een strijd zal zijn tussen de partijen om het te behouden. De afbeelding in Angkor Wat laat het moment zien dat beide partijen een soort oorlog aan het voeren zijn met de Naga / slangenkoning als hun goddelijke touw. Naga / slangenkoning is om Mount Mandara gewikkeld, welke is afgebeeld als Vishnu. Verschillende dingen gebeuren tijdens deze strijd. Een daarvan is dat het schuim van de churning apsaras/celestial maidens produceert. Zodra de elixir is verkregen, zie je Indra (de Vedic god die wordt beschouwd als de koning van alle goden) dalen uit de hemel om de elixir te vangen en de wereld te redden van de demonen. Eind goed al goed :-)

We zijn helemaal naar boven geweest in Angkor Wat en hebben er best een tijd doorgebracht. We waren zeer onder de indruk. Na Angkor Wat hebben we een fruitshake gedronken in een van de vele tenten die rondom Angkor Wat staan. 

Toen zijn we verder gaan fietsen richting de Bayon Tempel. Dat is de tempel met alle gezichten. Ik denk dat dit een van mijn favoriete tempels is en volgens mij vonden mijn ouders het ook een hele mooie tempel. Er waren daar ook Linga's of Yoni's. In de Khmer kunst werd de god Shiva in de abstracte vorm van een Linga afgebeeld, een fallische symbool van vruchtbaarheid. De Linga wordt meestal vergezeld door een Yoni, een vierhoekige bak met een spuit. De combinatie van deze vormen symboliseert de unie van de grote drie-eenheid van de goden. Toen ik met Nathan en Cole in de tempels was de vorige keer hadden we geen idee wat deze dingen waren. We zagen meerdere ervan in bijna elke tempel. We dachten dat het misschien wel toiletten waren omdat ze wel iets weghebben van de huidige "hurk" toiletten hier in Azië. Niet dus! Zo zie je maar dat het handig is om eerst naar het museum te gaan.

We hebben nog een tijdje doorgebracht in de Bayon Tempel en ik heb mijn ouders de gangen onder de tempel laten zien waar bijna niemand komt. Ik kende deze gangen van de vorige keer omdat Cole en Nathan zo adventurous alle geheime plekken wilden ontdekken. 

Na de Bayon Tempel hadden we wel genoeg gezien. Angkor Wat en Bayon zijn de twee bekendste tempels en ook een van de mooiste. Het was die dag denk ik 40 graden. Ik vond het erg warm en voor mijn ouders was het des te erger omdat zij niet aan de warmte hebben kunnen wennen. Ik heb het de afgelopen maanden rustig kunnen opbouwen want we gaan richting de heetste maand van het jaar, april. 

Tijd om terug te fietsen naar de stad. We hadden ondertussen wel honger en daarom hebben we lekker crocque monsieurs gegeten bij Rico Cafe. Na 16.00 uur waren we terug in het hotel van mijn ouders en hebben daar nog een poosje afgekoeld bij het zwembad. Daarna hebben we een heerlijk wijntje gedronken op het balkon van hun hotelkamer. Ik heb gebruik gemaakt van de douche van mijn ouders en de badproducten. Heerlijk om weer te kunnen douchen met waterdruk en om uit de douche te komen in een badkamer waar airco is en je dus niet meteen in zweet uitbreekt. Die dingen ga je wel waarderen. Ik kijk wel uit straks naar het moment om weer normale schoenen en kleren te dragen haha. Elke dag slippers of blote voeten en die pyjama broeken wordt wel een beetje saai op een gegeven moment haha. 

Toen we ons eenmaal hadden gedoucht en waren aangekleed zijn we richting My Little Café gegaan bij Victory om de hoek. We hebben daar lekker en simpel gegeten. We waren alledrie afgemat van deze vermoeiende warme dag en zijn dus na het eten op tijd naar bed gegaan.

Donderdag 17 maart had ik ook een vrije dag van het project. Ik heb de ochtend gebruikt om te proberen uit te slapen. Nooit een succes hier. Ik slaap niet geweldig hier en ben elke dag voor 6 uur wakker. Wel zo lang mogelijk blijven liggen en een rustige ochtend gehad, want daar rust je ook van uit.

Mijn ouders zijn die ochtend naar het War Museum gegaan. Ze vonden het hartstikke interessant. Ik was daar al eerder geweest en heb daar in een vorige blog over verteld.  

Daarna zijn we met ons drieën naar de Cultural Village gegaan. Het was de bedoeling dat we daar de verschillende culturen van Cambodja zouden zien, zoals een typische Khmer Village, een Chinese village, Floating village en nog een aantal andere stammen. Wat was dit een teleurstelling zeg, er was werkelijk niemand in dat park. We hadden verwacht dat er mensen in die "dorpen" zouden figureren zodat we konden zien hoe het leven eraan toe gaat in de dorpen. Nee dus, snel weggegaan. Wat een deceptie. Het was ondertussen al ver in de middag en we waren aan verkoeling toe. Zwembad tijd! Cole en Darian kwamen ook naar het zwembad.

Ik moest die dag zorgen dat Cole om 19.00 uur in de guesthouse was. Cole was namelijk die dag jarig en we hadden een verjaardagstaart voor hem geregeld als verrassing. Om 19.00 uur zaten we dus allemaal, zoals elke dag, te chillen voordat we uit eten zouden gaan. Plotseling gingen de lichten uit en toen kwam de eigenaresse van de guesthouse, Penny, met de verjaardagstaart met kaarsjes binnen lopen en iedereen begon Happy Birthday te zingen. Cole helemaal verrast natuurlijk. Super leuk. 

De vrijwilligers zijn ergens gaan eten met zijn allen en mijn ouders en ik zijn weer naar Terrasses des Elephants gegaan waar we weer een fijne avond hebben gehad en weer heerlijk hebben gegeten. Het werd best laat en op een gegeven moment waren ze ons toch aan het wegkijken. Toen zijn we maar vertrokken. Mijn ouders hebben de tuk tuk genomen naar het hotel en ik ben nog even naar Yolo gegaan omdat daar de verjaardag van Cole werd gevierd.

Vrijdag 18 maart ben ik 's ochtends weer naar het project gegaan om les te geven. Na de les ben ik snel naar mijn ouders gegaan. Mijn ouders gaan deze dag terug naar Bangkok dus we moesten weer afscheid nemen. Onderweg heb ik verse mango's gekocht en nog andere versnaperingen zodat we konden lunchen aan het zwembad. We hebben nog een laatste duik genomen in het zwembad waarna we konden douchen in de badkamers van het hotel naast het zwembad. Heerlijke douche daar ook! Toen was het weer tijd om afscheid te nemen. Altijd lastig, maar ik was zo blij om ze weer even te kunnen zien en knuffelen. Geweldig dat ze bij me op bezoek zijn gekomen.

Voor mij was het weer tijd om terug te gaan naar school. Mijn lesje gedaan van 3.30 uur en de rest van de dag rustig aan gedaan in de bibliotheek. 

's Avonds gingen we eerst met ons allen tapas eten natuurlijk. Het was de laatste tapas avond voor Jolande, Cole en Benjamin. Jolande zou de volgende ochtend al vroeg vertrekken dus we moesten na de tapas al afscheid van haar nemen. Erg jammer dat ze weggaat, maar we houden contact en we zien elkaar weer in Nederland.

Een aantal van ons hadden maar 1 tapas genomen want we wilden die avond pizza, eten. Het heeft weer goed gesmaakt. Uiteraard vervolgden we onze trip die avond in Yolo. Het is niet laat geworden die avond. Ik denk dat iedereen een beetje moe was. Het zijn natuurlijk drukke dagen voor ons allemaal. 

Zaterdag 19 maart was het weer uitslaap dag. Ik was vroeg wakker maar heb de halve dag in bed doorgebracht, even bijkomen van de drukke week. Ergens in de middag ben ik met Cole naar het zwembad van Pavillon d'Orient gegaan waar de rest van de vrijwilligers al waren. We hebben daar de rest van de dag doorgebracht en waren rond een uur of 18.00 weer terug in de guesthouse. 

Cole en Benjamin werden rond 19.30 uur opgehaald voor hun bus naar Phnom Penh. Weer een afscheid. We hebben ze uitgezwaaid en hebben ons toen gedoucht en omgekleed waarna we eerst een drankje zijn gaan doen bij de Banana Leave Café dichtbij Pub Street. Vervolgens hebben we ergens goedkoop en lekker gegeten, My Khmer Restaurant, waarna we uiteraard in onze stamkroeg Yolo belandden. We hebben daar een paar potjes Jenga gespeeld. Toen was het tijd om naar Pub Street te gaan voor een dansje in Angkor What? en Temple Bar met Laura en Myrthe. Niet te gek, want Myrthe en ik moesten de volgende dag er weer vroeg uit.

Die zondag 20 maart werden Myrthe en ik om 8.30 uur door Pitou opgehaald om naar een voetbaal toernooi te gaan waar meerdere scholen aan meededen, waaronder ook ons project. Het was leuk om te zien hoe de kinderen daar voetballen: gemengde teams, voetballen op slippers, sokken of blote voeten. We hebben helaas niet gewonnen maar wel veel lol gehad.

We waren rond een uur of 11 terug en Laura en Fauve zaten in de gemeenschappelijke ruimte van de guesthouse. We hebben onze reisplannen besproken en hebben toen onze trip naar Koh Rong geboekt. We zijn daarna naar de old market geweest en hebben lekker geshopt en fruitshakes gedronken. Een gezellig meidendagje.

's Avonds gingen Fauve, Myrthe en ik naar een cooking class. We hebben daar alledrie geleerd mok te maken. Ik had als voorgerecht gekozen om Banana Flower Salad te maken. En als toetje hadden we gebakken banaan met passievrucht saus hmmmm. Heerlijk gegeten weer. Het was natuurlijk veel te veel, dus we hebben eigenlijk alleen maar de amok gegeten en het toetje. We hebben alledrie ons voorgerecht laten inpakken zodat we de dag erna alvast een lunch hadden. Andere mensen deden dat niet, maar ja, daar zijn we vrijwilligers voor hè.