Derde week Siem Reap

Vorige week maandag was een vrije dag in Cambodja. Dus het was een kort weekje. Dinsdag heb ik heel de dag in de bibliotheek doorgebracht met Navy. Ze heeft me laten zien hoe de registratie van boeken moet worden gedaan. De school heeft veel nieuwe boeken gekregen van andere scholen en deze moeten allemaal geregistreerd en gecategoriseerd worden. Ook heeft ze me laten zien hoe ik de aanwezigheid van de kinderen in de bibliotheek moet bijhouden. Elke keer als een kind in de bibliotheek komt, dan moet het kind een kaartje pakken. Op deze kaart staan bepaalde gegevens: ben je een jongen of meisje, zit je in de klas van Tep of Bona of ben je een kind van de community (dus een kind dat niet naar de lessen gaat maar alleen gebruik maakt van de bibliotheek) en hoe laat is je klas. Dit kaartje moeten de kinderen in een ander bakje stoppen. Aan het einde van de dag tellen wij de kaartjes en kunnen we in een excel bestandje de statistieken weergeven: hoeveel jongens, hoeveel meisjes, welke klas, etc. Met deze gegevens kunnen we bijvoorbeeld zien of we de activiteiten van de bibliotheek in bepaalde klassen meer moeten promoten.

Tussen de middag heb ik lekker een powernapje gedaan en 's middags weer de bibliotheek in gegaan en voornamelijk spelletjes gedaan.

's Avonds met Jamila, Cole, Fauve, Nathan, Benjamin gegeten in My Little Cafe iets verderop en daarna in de guesthouse gechilled. Gezellig kaartspelletjes gedaan. Het is leuk om te zien hoe we allemaal dezelfde soort spelletjes kennen maar met net iets andere regels.

Woensdag heb ik weer de gehele dag in de bibliotheek doorgebracht. Ik wil graag wat meer activiteiten zien in de bibliotheek en ik ben hard aan het brainstormen. 

Tusssen de middag ben ik naar het War Museum geweest. Het doel van dit museum is om de burgeroorlog niet te vergeten en de unieke collectie van alle vliegtuigjes, helikopters, tanks, wapens en uitrustingen te behouden. Het is wel indrukwekkend hoeveel soorten wapens ze hebben en hoe groot ze zijn. Ook worden landmijnen tentoongesteld zodat je kan zien hoe moeilijk zichtbaar de ontstekers waren. 

We hadden daar een gids die de oorlog in de jaren 70 heeft meegemaakt en hij vertelde ons dat hij meer levens heeft dan een kat. Op Tripadvisor staat deze gids ook wel bekend als "The Cat". Hij is 13 keer doodgegaan, zei hij. Hij liet ons zijn schotwonden zien, hij heeft er wel drie. In zijn knie zitten scherven van een mijn. Het is een knobbel op zijn knie die hij heen en weer kan bewegen, bahh.. Tot slot liet hij zijn been zien. Hij heeft een kunstbeen vanaf zijn knie, want hij heeft zijn been verloren in 1988 door een mijn. Ook is hij 8 jaar blind geweest door de impact van een landmijn maar kan hij gelukkig nu weer door 1 oog zien nadat hij een operatie heeft ondergaan. Alle gidsen die daar werken zijn trouwens oorlogsveteraan die hebben gevochten voor het Cambodjaanse leger, het Vietnamese leger of voor de Rode Khmer.

De afgelopen jaren zijn naar schatting 1,6 miljoen mijnen onschadelijk gemaakt maar liggen er waarschijnlijk nog 5 tot 10 miljoen landmijnen in Cambodja die nog niet tot ontploffing zijn gebracht. Dat is echt heel veel. De bewoonde gebieden en de veel belopen paden zijn allemaal schoon. Echter, elke maand vallen er nog honderden slachtoffers waardoor er zo'n 40000 geamputeerden in Cambodja leven die voornamelijk op straat leven.

's Avonds gingen we met een grote groep eten bij een lokale, niet zo'n toeristische tent. Het was een bijzondere ervaring. Het personeel was blijkbaar niet gewend om buitenlanders over de vloer te hebben. Toen we wilden bestellen, werd er per keer een bestelling van 1 persoon opgenomen, naar de keuken gerend om de bestelling door te geven en het vervolgens weer te herhalen. Het bracht ons wel aan het lachen. Naast de service was het eten ook niet fantastisch. Mijn fried rice met kip was gevuld met stukken kip waar het bot nog aan zat.. en ik weet niet wat er allemaal nog meer aan zat haha.. ik wilde er niet naar kijken.. Ja Sheila, dit had jij ook verschrikkelijk gevonden. Alle kip eruit gevist en de rest wel op gegeten. 

Donderdagochtend in de lerarenkamer vroeg Tep aan mij of ik zijn class van 3.30 pm kon overnemen omdat hij met zijn Life Skills class 's middags op excursie zou gaan. Yeahhh tuurlijk wil ik dat. Ik wist deze groep kinderen wel het lastigst is om enthousiast te krijgen dus dat werd wel een uitdaging - ik denk dat het komt omdat het de eerste les is na de lunch en dat iedereen nog moe is van het eten ofzo. Maar meteen een uitdaging dus: moeilijke klas en alleen les geven. Spannend!

Nadat ik Tep vroeg wat hij wilde dat ik in de les zou doen, antwoordde hij dat ik spelletjes met de klas kon doen.. Hmm, ik speel al heel de week spelletjes met de kids in de bibliotheek en ik wil ook wel een keer wat educatiefs doen. 's Middags net voor de les pakte ik het lesboek van die klas, vroeg aan een van de leerlingen op welke bladzijde ze de vorige dag waren geëindigd en bereidde mezelf voor op de les. Eerst besloot ik ze een dictee te geven. Iedereen werkboekjes dicht en schriftjes open zodat ze het dictee in hun schriftje konden noteren. Daarna hebben we de woordjes klassikaal nagekeken. Het was geen toets waarvoor ze een cijfer zouden krijgen. Vervolgens hebben we nog een aantal opdrachten gedaan, nieuwe woorden geleerd en toch maar de les afgesloten met het spelletje "Stop the Bus". Dat spel vinden de kinderen prachtig en het is nog leerzaam ook! Je kiest drie categorieën, bijvoorbeeld fruit, kleur en dier. Dan kies je een letter uit het alfabet. Dan moeten de kinderen een fruit, kleur en dier met die letter verzinnen en "Stop the Bus" roepen. Deze leerling krijgt dan een punt. Het is een leuk, leerzaam en competitief spel.

Gradey, de vrijwilliger uit Australië, hielp me wel een beetje met de les en gaf me tips. Dat was heel fijn. De kinderen hielpen mij ook. Het scheelt wel dat ze allemaal zo leergierig zijn en enthousiast. Ik moest vooral niet te snel praten want dan volgen ze me niet, maar dat leer je wel naarmate de tijd vordert. 

Na deze les was Tep nog steeds niet terug, dus hebben Gradey en ik de les van 4.30 pm ook maar overgenomen. Deze klas was iets meer gevorderd. Geen spelletje gedaan maar netjes het lesplan gevolgd. Ging ook helemaal goed. 

Om 5.30 pm nog steeds geen teken van Tep, dus zijn laatste les ook maar overgenomen. Er waren maar vijf leerlingen aanwezig, omdat de meeste kinderen van deze klas mee waren naar de Life Skills excursie. In de laatste les zitten de wat oudere en verder gevorderde leerlingen. Ik heb met hen een tekst gelezen over het Witte Huis en daarna vragen over de tekst besproken. Ik wilde niet teveel uit het lesboek doen omdat deze vijf kinderen dan zouden voorlopen op de rest van de klas en dan zou de les van de volgende dag een beetje saai voor hen zijn. Toen we klaar waren met de tekst vroeg een van de leerlingen aan mij of ik al naar huis moest. Ik zei dat ik nog wel even tijd had en toen vroeg ze of ze mij een aantal vragen mocht stellen. 

Daar had ik uiteraard wel tijd voor en ik wil dat ook stimuleren omdat het goed is voor haar Engels en sociale vaardigheden. We hadden dus een gezellig kletspraatje over wat we in onze vrije tijd doen, hoeveel broers en zussen we hebben en wat voor werk we doen. Dit meisje studeert vooral heel veel in haar vrije tijd. Haar Engels is heel goed en ze wilt graag naar de universiteit zodra ze klaar is met school.

's Avonds ging ik samen met Djamila eten bij Jasmin thuis. Jasmin komt uit Zwitzerland en is 26 jaar. Zij is net voor mij begonnen als vrijwilliger op een ander project, verblijft hier voor vijf maanden en ondersteunt haar project op sociaal gebied door middel van het geven van workshops over maatschappelijke kwesties. Ze verbleef haar eerste twee weken in Victory Guesthouse maar heeft besloten - omdat ze hier zo lang zit - om een kamer te huren in een huis.  Djamila had op de lokale markt diverse groenten gekocht. We hebben met ons drieën lekker staan kokkerellen in Jasmins keuken en hebben heerlijk home made food gegeten. 

En toen was het alweer vrijdag, de laatste dag van de week. Vrijdag heb ik heel de dag doorgebracht in de bibliotheek en was ik bezig met het schrijven van mijn blog en de foto's aan het sorteren op mijn blog. Ik heb ook spelletjes gespeeld en de kinderen geobserveerd in de bibliotheek en ideeën opgedaan die ik wil introduceren zodra de huidige bibliothecaresse weg is zodat ik de lat voor de nieuwe bibliothecaresse wat hoger kan leggen.

Vrijdagavond was het weer tapas night met de vrijwilligers. Er is weer een nieuwe vrijwilliger bijgekomen in onze guesthouse, Laura. Zij komt ook uit Zwitzerland en is 25. Zij gaat ook Engelse les geven op een school. Ik heb haar meteen aan "de groep" geïntroduceerd en ze is uiteraard die avond met ons mee op stap gegaan :-)