Lang weekend Siem Reap

Het is nu dinsdagochtend en ik zit in de lerarenkamer op SK. Ik wacht totdat Navy, de bibliothecaresse, er is zodat zij mij het reilen en zeilen van de bibliotheek kan laten zien. 

Tep zit naast mij. Hij komt elke dag binnen met zijn ontbijtje. Rijst met pork ofzo, en hij vraagt elke dag: did you have breakfast already? Of ik ook wil. Is wel heel schattig en sociaal.

Maar het afgelopen weekend dus. Vrijdagavond was tapas avond. Het was weer een gezellige groep vrijwilligers, en zo ver ik kon zien geen nieuwe vrijwilligers erbij deze week - via de organisatie van ConCERT dan. In Siem Reap lopen namelijk talloze vrijwilligers rond van diverse organisaties. 

Het was Sandie haar laatste tapas avond met de vrijwilligers dus we moesten er een mooie avond van maken. Na het eten gingen we weer richting de Yolo bar met een paar van de jongeren. Ja daar hoor ik gelukkig ook nog bij :-) al ben ik wel de oudste van de jongeren

Bij Yolo was het in eerste instantie nog rustig dus hebben we diverse spelletjes gespeeld. Na een tijdje werd het wat drukker en gezelliger en toen ontdekten we de glow in the dark verf. Onszelf helemaal onder geverfd en toen uiteindelijk richting Pub Street gegaan. Daar hebben we gedanst en ons weer prima vermaakt. Daarna niet al te laat terug naar de guesthouse gegaan om te relaxen op de rooftop van de guesthouse. Heerlijk rustig daar en een fijne plek om te kletsen en te staren naar het uitzicht. 

Volgende dag, zaterdag, moest ik weer vroeg uit bed omdat ik met mijn collega's en collega-vrijwilligers had afgesproken om er op uit te trekken op het platteland. We verzamelden om 07.45 voor SK en gingen op pad met de fiets en sommigen met de moto of e-bike.

We waren met Ravy, de directeur, Tep, teacher English van de Smart Class, David, de computer teacher, Pitou, de accountant, Navy, de bibliothecaresse, Steph en Gradey, de vrijwilligers uit Australie, en Marijke de vrijwilliger uit Nederland. We gingen op pad, eerst langs Ravy's huis. Zijn huis is nog in aanbouw maar ze wonen er al wel. Zoals ik het begreep woont Ravy hier met zijn vrouw en drie schattige zoontjes, maar ook met zijn broer en diens vrouw en kinderen. De meeste huizen staan hier op palen en dan is er 1 verdieping om te wonen. Volle bak dus. We zijn niet binnen geweest. Mensen in huis uitnodigen gebeurt niet heel vaak.

Vervolgens fietsten we verder het platteland in richting de volgende village. Daar gingen we naar het restaurant van Ravy's vrouw om te ontbijten. Simpel restaurant langs de weg met plastic stoelen en tafels. Het was al best druk toen we daar aankwamen. Als ontbijt konden we kiezen tussen fried beef met noodles of fried pork met rice. Ik heb voor de tweede gekozen. Het was half 9 's ochtends en ik ging varkensvlees met rijst eten. En lekker dat het was! Iedereen zat te smullen. Gezellig ontbijtje.

Na het ontbijt fietsten we verder. De volgende stop was een lokale markt. Het was een kleinere markt dan de markt die ik vorige week met Pitou bezocht had, dus het was gelukkig ook minder druk en er was minder stank en minder viezigheid. Je kon hier ook van alles kopen: vis, vlees, groenten, fruit, kleding en speelgoed. We hebben daar soort gefrituurde deeg geprobeerd wat eigenlijk heel veel weg had van oliebollen. Bijzonder ontbijt allemaal bij elkaar. Al dat eten hadden we wel nodig want daarna gingen we nog kilometers fietsen.

We zijn langs David's landgoed gereden en hebben daar rondgekeken. Een groot landgoed die hij deelt met zijn familie en waar allerlei verschillende gewassen op groeien. 

Af en toe was het best lastig om te fietsen want we reden over zandpaadjes en soms is het zand zo diep dat het lijkt alsof of je over ijs glijdt. Niemand is gevallen gelukkig, alleen een paar keer vastgelopen. Op de wat bredere wegen raceten we tegen elkaar en de Nederlanders onder ons waren toch sneller.

De fietstocht was super leuk. We reden langs huizen en dorpjes, onderweg zagen we heel veel koeien, honden en vogels. Vissers waren bezig vis te vangen met grote visnetten uit kleine slootjes. Op een gegeven moment hoorde ik veel muziek, leuk muziek. Het klonk heel gezellig en lieflijk. We langs een bruiloftsfeest. Ik vond het zo'n leuk liedje dus Pitou heeft het liedje voor me opgezocht op Youtube "Por chey sneah yerng". Geen idee wat het precies betekent, maar het is in elk geval een romantisch liefdesverhaal. Ze pakken hier echt uit als er een feestje is, veel eten, mooie kleren. Iedereen wordt uitgenodigd op zulke feesten. Het gebeurt regelmatig dat vrijwilligers worden uitgenodigd door ouders van kinderen op hun project omdat hun nicht of neef gaat trouwen, of omdat de nicht of neef van hun buurman gaat trouwen. Of de nicht van de buurman van hun neef.

Tussendoor zijn we nog ergens gestopt om te pauzeren en dat was bij het landgoed van de ouders van Navy. Daar hebben we - met een speciaal vangnet - twee mango's uit de boom gevist - en weer lekker gesmuld.

Toen was het tijd om terug te keren naar SK. Rond een uur of 11.30 was ik weer thuis. Sandie had me al zien aan komen fietsen vanaf de rooftop en vroeg of ik meeging naar het zwembad. Daar was ik wel aan toe na deze sportieve en stoffige ochtend. Vervolgens hebben we de middag bij het zwembad doorgebracht samen met Fauve en onze avonturen van de vorige avond doorgenomen. Het was de bedoeling om naar Cross Fit te gaan maar daar had ik echt geen puf voor. Uiteindelijk ben ik om 1600 uur richting mijn bed gegaan om twee uurtjes te slapen want ik wilde  zaterdagavond ook nog een beetje gezellig kunnen doen.

Zaterdagavond was namelijk Sandie haar laatste avond. Ik zal haar wel missen. Ik heb een ontzettend leuke tijd met haar gehad. Zij was hier maar twee weken en is ongeveer tegelijkertijd met mij begonnen. Ze is 26 jaar oud en ze werkte als journalist in Parijs. Ze heeft - net als vele anderen hier - haar baan opgezegd en is gaan reizen door Azië. Toen ze in Cambodja aankwam, besloot ze zich op te geven als vrijwilliger en zo ging ze aan de slag bij een project om te helpen als begeleider voor heel jonge kinderen - de kindergarten 's ochtends - en 's middags bij de wat oudere kinderen om de Engelse taal van de kinderen te verbeteren. 

Door haar werk als journalist bij een nationale krant heeft ze veel algemene kennis. Ze heeft haar baan opgezegd omdat ze geen vertrouwen heeft in de zogenaamde "vrijheid van meningsuiting" en omdat ze het gevoel had dat ze niet kon schrijven wat ze echt wilde schrijven. Ze heeft een hoog rechtvaardigheidsgehalte en dat kan ik wel waarderen. We hadden boeiende gesprekken maar ook gezellige gesprekken en wat hebben we veel gelachen tijdens onze etentjes en uitjes.

Zaterdagavond gegeten met zes meiden bij een Italiaans restaurant: Sandie (FR), Djamila (NL), Fauve (NL), Elaine (US) en Jasmin (ZW). Al deze meiden zijn vrijwilliger op diverse projecten en ik zal jullie aan hen voorstellen in de komende blogs zodat jullie een beeld krijgen van de mensen met wie ik hier omga. En ook zal ik wat meer vertellen over mijn collega's hier op SK.

Na het eten zijn Fauve, Sandie en ik nog wat gaan rondstruinen op de Night Market. We liepen langs Project Y Frozen Yogurt en daar stonden medewerkers kleine bakjes met frozen yogurt uit te delen. 

Project Y Frozen Yogurt is een sociaal educatieve onderneming opgezet door de  Cambodia Rural School Trust (CRST) in Siem Reap. CRST is een non profit NGO. De onderneming wordt gerund door de studenten van CRST en alle opbrengsten van de verkoop van yogurt worden gebruikt om de opleidingen van de studenten te bekostigen. 
 
Na het proeven van dit kleine beetje yoghurt en na een praatje met een van de studenten, wilden wij ook wel bijdragen aan dit initiatief. Een lekker bakje yoghurt gekocht, 2,50 dollar per 100 gram, dus aan de prijzige kant, maar het was super lekker en voor een goed doel.

Het is leuk om te zien dat achter veel ondernemingen een goed doel schuilt. Je kan je hier in Siem Reap bijvoorbeeld laten masseren door blinde mensen bij "Seeing Hands Massage". Deze onderneming creëert werkgelegenheid voor de blinde mensen in Cambodja. Omdat er weinig tot geen sociale voorzieningen zijn in Cambodja, is het leven voor blinden een echte strijd. Seeing Hands Massage geeft de blinden een goed inkomen zodat ze een relatief normaal leven kunnen leiden. Ik ga dat ook maar eens een keer uitproberen. Zo kan je met al deze kleine dingen je steentje bijdragen aan allerlei projecten.

Na de nachtmarkt liepen we weer richting de Yolo. Daar was het ondertussen gezellig druk. Louis, Nathan en Cole waren er ook. Louis is 17 jaar, komt uit de UK en is hier met zijn moeder voor een Engels vrijwilligersproject. Hij wilde graag vrijwilligerswerk doen, maar omdat hij maar 17 jaar is moest zijn moeder, Jill, mee. Zij doet daarom ook vrijwilligerswerk. Nathan komt ook uit de UK, is 24 jaar en werkt hier drie weken als vrijwilliger aan een bouwproject, voornamelijk het bouwen van huizen. Cole, 18 jaar, is op doorreis en kwam Louis bezoeken. Hij heeft besloten om langer te blijven in Siem Reap en gaat op hetzelfde project als Nathan werken.

Yolo organiseerde die avond limbo dansen en allerlei andere leuke spelletjes. Daar hebben we uiteraard aan meegedaan. Daarna richting Pub Street voor een klein dansje om niet al te laat daarna terug te keren naar de rooftop van onze guesthouse om nog even van de avond te genieten.

Ik merk nu wel dat ik een dubbel gevoel heb als ik op Pub Street loop. Ik zie die Cambodjaanse meisjes lopen over wie ik het in een eerdere blog heb gehad en dan zie ik ze dansen, en dan denk ik: tja, wil je hier wel zijn? Een van die meisjes liep met haar handen op haar buik en ze keek niet heel erg blij, dus ik vroeg aan haar of ze moe was. Ze zei van niet maar dat ze wel buikpijn had. Ik vroeg waarom ze dan niet naar huis ging als ze zich niet lekker voelde - het was namelijk al na middernacht. Ze zei  dat ze liever hier was want ze zei: i don't like home. Dan vraag je je toch af wat er thuis allemaal speelt. Ik denk dat het meisje een jaar of 16 is en ze staat er elke avond armbandjes te verkopen en te dansen met de toeristen. Ze kan erg goed dansen en de toeristen vinden het fantastisch want de toeristen kennen de verhalen en achtergronden niet. Toch bizar allemaal. Voel me er niet prettig bij. 

Afscheid genomen van Sandie die avond want ze ging de volgende ochtend al om 08.00 uur richting Bangkok. Ik heb zondagochtend zo veel mogelijk proberen uit te slapen, maar dat is nog best lastig aangezien ze nog steeds een huis aan het bouwen zijn naast de guesthouse. Op naar het zwembad en daar met Fauve, Jolande en Angie gehangen. Jolande komt uit Nederland en blijft hier 6 weken ongeveer. Zij doet een naaiproject voor vrouwen. Zij leert vrouwen naaien en verzint allerlei leuke dingen om te maken. In Nederland is Jolande vooral actief als vrijwilliger voor moeilijke gezinnen en immigranten. En een gezellige toevoeging aan de groep vrijwilligers.

Zondagavond ben ik samen met Fauve, Jasmin, Nathan, Cole, Djamila en nog een paar andere bekenden van Djamila naar een drumconcert geweest van Bloco Malagasy. Bloco Malagasy is een drumband van 10 vrouwen uit Madagascar, die elke keer wisselt van samenstelling, en die op een tour is door Cambodja en Thailand. De vrouwen komen uit kansarme gemeenschappen en het doel van hun optredens is om vrouwenrechten en culturele uitwisseling te promoten. Ze spelen op de Batacuda, een vorm van Afro-Braziliaanse percussie. Het optreden was vol energie, blijdschap en soepele heupbewegingen. Het was een genot om naar te kijken en om naar te luisteren. 

Maandag was een national vrije dag in Cambodja. Jippie lang weekend! Ik had plannen om naar een museum te gaan, maar het was zo ontzettend warm dat ik met Jolande naar een zwembad ben gegaan. We hebben daar een groot deel van de middag gelegen en gezellig gekletst en uitgerust. Jolande ging die middag voor een massage en dat bracht mij op het idee om een gezichtsbehandeling te doen die dag. Je huid heeft hier namelijk een hoop te verduren met de stof, uitlaatgassen, droogte, drie keer per dag douchen. Tijd om mijn huid te pamperen dus. Wat was het heerlijk. In een echte salon, die schoon en fris rook, heb ik een uur lang verse - het wordt pas gemaakt als je je keuze behandeling aangeeft - komkommermelk en yoghurt ingemasseerd gekregen in mijn gezicht. Het ging allemaal puur om de hydratatie. Had een babyhuidje erna. Heerlijk!

's Avonds heb ik met Jolande, Fauve en Jasmin bij Lily Pop gegeten en weer de overheerlijke Amok besteld. Genieten.

Nathan en Cole hadden die dag scooters gehuurd en vroegen of we 's avonds zin hadden om te toeren. Fauve en ik dus achterop en daar gingen we. We hadden op de kaart een meer opgezocht ergens op het platteland en daar wilden we wel heen. Uiteindelijk bleek het geen natuurlijk water te zijn en was het op google maps gewoon ondergelopen polder, want toen wij daar aankwamen was er niks. De weg hield trouwens op een weg te zijn dus we konden rechtsomkeert maken. Het was wel een leuk ritje over de zandpaden door het platteland. We hebben heel veel honden gezien, heel veel koeien en stieren. Koeien lekker aan het badderen in het water, vogeltjes die aan het chillen waren en heeeel veel muggen! Daarna lekker naar bed gegaan om weer te beginnen aan alweer de derde week in Siem Reap.

Ik wil jullie trouwens allemaal bedanken voor jullie leuke reacties op mijn vorige blogs. 

Liefs