The first days in Siem Reap

Dutch only - English version will follow soon.

De eerste dagen in Siem Reap.

Ik heb nu drie nachten achter de rug in Siem Reap, Cambodja. Het is nu zondag vroeg in de middag en ik zit al de hele ochtend gezellig met de andere vrijwilligers te kletsen die ook in mijn guesthouse zitten. Ik verblijf de komende twee maanden in het Victory Guest House. Het is een guesthouse die wordt gerund door een Khmer familie. Het is hier heel huiselijk en gezellig en de mensen zijn hee lief.

Afgelopen donderdag aangekomen vanuit Bangkok. Toen ik de airport uitkwam werd ik bevangen door de hitte en de droogte. Siem Reap is een erg stoffige stad. 

Ik werd opgehaald door een tuk tuk van de guest house. Het was een hobbelig ritje van 20 minuten. Tijdens dit ritje reden wij over de main road. Langs deze weg staan mega hotels waar de luxe van af druipt. Dit is dan de eerste indruk die je krijgt en dat is best verwarrend want het staat in schril contrast met de gemiddelde levensstandaard in Siem Reap. 

Toen ik aankwam bij de guesthouse werd ik meteen verwelkomd door Sarah, de lokale coördinator van ConCERT. ConCERT staat voor 'Connecting Communities, Environment & Responsible Tourism' en werkt samen met de Nederlandse organisatie waarmee ik hier ben gekomen, PURE Volunteer. Ze heeft me mijn fiets gegeven die ik de komende twee maanden mag gebruiken, een lokale simkaart, ze heeft me, met behulp van de kaart van Siem Reap, laten zien waar ik boodschapjes kan doen, waar ik kan zwemmen, eten, etc.

's Middags heeft ze mij, fietsend, de stad een beetje laten zien, de markten en waar het kantoor van ConCERT is. Daar heb ik de baas van ConCERT ontmoet en nog een collega. Het fietsen was in het begin erg spannend. Wie een beetje bekend is met het verkeer in Azië snapt wel wat ik bedoel. Er zijn geen regels behalve 1. Voetgangers zijn het minst belangrijk, ook al zijn ze het meest kwetsbaar, daarna komen de fietsers. De moto tuk tuks hebben wat meer macht. De auto's, bussen en vrachtwagens 'rule the road'.

Gelukkig heb ik een helm. Na een paar dagen fietsen heb ik het wel door. Al blijven de drukke kruispunten wel een uitdaging.

's Avonds ben ik met vier andere vrijwilligers wat gaan eten in een typisch Khmer restaurant. Het was een soort all you can eat buffet. We hadden een soort grill pan op tafel dat telkens gevuld werd met water zodat je zowel kon grillen als koken (?). Je kon al je eten erop gooien varierend van kip, rundvlees, garnalen, noodles, loempias.. Alles werd op een grote hoop gegooid en gegaard. Niet echt mijn ding. Ik vertrouwde het niet zo met al dat rauwe vlees dat uren op het buffet ligt en daarna wordt gemengd met andere etenswaren. Toch was het een leuke ervaring. De vier andere vrijwilligers waren moe van het werken en ik was moe van alle indrukken van die dag dus we gingen na het eten richting huis. Mijn eerste nacht in Siem Reap. Spannend. Ik voel me welkom.

******

Vrijdagochtend was ik erg vroeg wakker. Ik sliep in een tijdelijke kamer want mijn permanente kamer was nog bezet. De kamer was heel gehorig en klein en ik werd wakker van de kakelende schoonmaaksters. Ze zijn heel blij en uiten dat door constant te gillen en te lachen. Hartstikke leuk voor ze, maar om 7 uur 's ochtends?

Vervolgens ging ik ontbijten in het restaurant, wat eigenlijk een soort combinatie is tussen een woonkamer, restaurant, loungehoek. Er is een dak maar geen muren want dat heb je hier niet nodig. Het is omgeven door bomen en planten en dat maakt het heel gezellig.

Je komt hier binnenlopen en er zit altijd wel iemand aan de grote tafel. Ik denk dat de vrijwilligers zich deze tafel hebben toegeëigend. Er is dus altijd wel iemand die zit te eten, drinken, lezen, bloggen of te kletsen. 

Na het ontbijt kon ik verhuizen naar mijn permanente kamer. Die is wat ruimer en lichter en er is meer kastruimte. Lekker alles uitgepakt en geïnstalleerd. Ik voel me thuis!

's Middags bij het zwembad van de guesthouse hiernaast rondgehangen. Je mag daar gebruik maken van het zwembad en de handdoeken mits je een consumptie neemt. Geen probleem, dat doe ik graag.

Aan het einde van de middag had ik met Sarah afgesproken. Ze zou me het schooltje laten zien waar ik de komende twee maanden aan de slag ga. We stapten weer op de fiets. De stad uit fietsen waar de wegen veranderen naar stoffige onverharde wegen en waar de armoede op je afkomt. Hier zie je het echte Cambodja. Na een rit van 45 minuten hadden we het eindelijk gevonden. We waren er voorbij gefietst omdat we te gezellig aan het kletsen waren. Het is eigenlijk 20 minuten fietsen. 

De school heet Salariin Kampuchea. Deze school biedt gratis onderwijs aan aan 200 kinderen om hun kansen op een baan en daarmee een betere toekomst te vergroten. Kinderen leren hier Engels, Life Sciences en computervaardigheden en daarnaast ook diverse sporten.

Het is een gebouw met twee klaslokalen, een computerkamer en een bibliotheek. Overal hangen diverse werkjes van de kids. Het is heel schattig allemaal. Ik heb de leraren ontmoet.

We hadden een afspraak met Ravy, de directeur. We hebben het plan doorgenomen voor de komende weken. De eerste week mag ik de lessen observeren. De week erna zal ik helpen met de activiteiten in de bibliotheek. Daarna gaan we het plan voor de weken erna bespreken omdat dan twee andere vrijwilligers hun werkzaamheden zullen beeindigen bij Salariin Kampuchea. Aanstaande dinsdag beginnen want maandag moet ik eerst een Child Protection Workshop volgen.

Elke vrijdagavond is het tapas avond voor de vrijwilligers. Het staat iedereen vrij om daar heen te gaan en om vrienden mee te nemen. De beste gelegenheid om andere vrijwilligers te ontmoeten dus die avond ging ik daarheen. Er waren ongeveer 20 vrijwilligers. Voornamelijk vrouwen, leeftijd varieert tussen 18 en 68. Een gezellige groep, mensen met diverse achtergronden, opleidingen, afkomst en ervaringen. 

Heerlijke tapas gegeten die avond. Daarna in Pubstreet, de uitgaanstraat van Siem Reap, nog een drankje gedronken met een paar meiden. Leuk om elkaar te leren kennen. 

's Avonds toen ik ging slapen merkte ik dat ik een huisdier had. Een soort baby gekko. Normaal gesproken zou ik helemaal gek worden maar dit is normaal hier. Er lopen tientallen van die beestjes rond hier. Als ze maar niet in mijn bed kruipen!

*******

Zaterdagochtend wederom vroeg wakker. Ze zijn hiernaast aan het bouwen. Het bouwen gaat hier niet zo snel als in ontwikkelde landen. Ze hebben hier niet het moderne gereedschap zoals wij die hebben en daarom maakt het ook veel meer lawaai!

Weer lekker ontbijt gehad om vervolgens weer uren daar te blijven hangen aan de gemeenschappelijke tafel. Uiteindelijk opgestaan en bikini gepakt om lekker met een boekje bij het zwembad te hangen samen met de andere vrijwilligers.

Een aantal van de vrijwilligers is lid geworden van een sportschooltje hier in de buurt en volgen de crossfit lessen. Daar had ik ook wel zin in dus zaterdagmiddag hebben we in de bloedhitte een intensieve workout gehad. Het was een pittig lesje maar in de 32 graden was het nog een niveau zwaarder. Wel hartstikke leuk dus ook maar lid geworden van de sportschool.

Die avond was een bijzondere avond in Siem Reap. Het was de avond van de Giant Puppet Parade, een jaarlijks kunstproject in Siem Reap voor en door de minder bedeelde kinderen om zichzelf te kunnen ontwikkelen, uit te drukken en om hun zelfvertrouwen te geven. Mijn school deed hier ook aan mee en had een gigantisch grote witte eend gemaakt van soort papier-maché / crêpe-papier met ijzerdraden aan de binnenkant zodat de oogleden en de snavel konden bewegen. Heel slim gemaakt. De reden dat ze een witte eend hadden gemaakt is omdat de witte eend een bedreigde diersoort is in Cambodja, er lopen er nog maar 30 van rond. Ravi had mij gevraagd of ik wilde meelopen in de tocht. Ja natuurlijk! Een klas kinderen liep mee, een paar leraren en twee andere vrijwilligers. 

De andere scholen hadden ook erg hun best gedaan. Ik zag een leeuw, een aap, een salamander en een hoop andere beesten. Het was zo mooi om te zien. Al die kinderen op de been, trots op hun prachtige creaties, blij om aan de parade mee te mogen doen. Lachen, gillen en dansen. Ik was zo blij dat ze mij hadden meegevraagd. Ik had die vreugde niet willen missen. En ik was ook trots op Salariin Kampuchea.

De parade duurde anderhalf uur. Het was een pittige wandeling met het dansen en zingen. Na afloop liep ik een aantal meiden tegen het lijf. Hongerig dat we waren, hebben we wat streetfood gegeten hier en daar en nog even naar live muziek geluisterd waarna we redelijk op tijd weer naar de guesthouse terugkeerden.

********

En toen was het alweer zondag! Zondag weer een prima ontbijtje gehad waarna ik weer veel te lang bleef hangen. Het is ook gewoon zo gezellig.!

's Middags heb ik met een aantal meiden een gratis Khmer les gevolgd. Khmer is de taal die ze hier spreken. Het leek ons handig om een aantal basis woorden te beheersen zodat we toch een beetje kunnen communiceren op onze projecten. Het was niet een les zoals wij die in Nederland kennen. We zaten in een kringetje met een man die zowel Engels als Khmer kan. De bedoeling was dat wij vragen stelden, zoals: wat is hallo in het Khmer, wat is dankjewel, hoe tel je tot 10 in Khmer, etc. en dan sprak hij de woorden uit waarna wij het herhaalden - bijna onmogelijk - en het opschreven - fonetisch dan! Niet erg gestructureerd dus maar wel nuttig.

Na de les snel wat geluncht om vervolgens kleding te kopen. We hebben allemaal een beetje hetzelfde probleem. We moeten op de scholen verhullende kleding dragen: dus geen decolleté, geen schouders, geen knieën laten zien. We hebben allemaal braaf kleding uit Nederland meegenomen, maar sommige stoffen zijn toch echt te warm. Op de marktjes in Siem Reap hebben we daarom voor mooie prijsjes gepaste leuke kleding gekocht.

Die avond met een gezellige groep van negen man gegeten en heb het Cambodjaanse gerecht Lok Lak geprobeerd. Volgens het menu bestond het uit rijst met vlees en groenten in een lekker sausje. Die groenten zaten er helaas niet in. Toch maar het gerecht ergens anders proberen want het schijnt echt super lekker te zijn!

Wat ik trouwens heel bijzonder vind in Cambodja is het geld. Ze gebruiken de Cambodjaanse Riel en de US Dollar. Alle prijzen in restaurants en winkels zijn aangegeven in Dollars. Van de Dollar gebruiken ze alleen het briefgeld, geen munten, dus vanaf 1 dollar en hoger. Alles onder de Dollar is de Riel. Dat betekent als je dus iets koopt van 3,50 en je betaalt met een 10 Dollar biljet, dan krijg je normaal gesproken 6 Dollar terug 2000 Riel. Die 50 dollarcent wordt in Riel uitbetaald. 1000 Riel is 25 cent en wat de koerswisselingen ook zijn, die verhouding blijft zo. Ik dacht in het begin: wat is dit nou? Maar ben er ondertussen wel aan gewend om met twee verschillende valuta's te rekenen.

Het is nu ondertussen maandagavond voor mij... Ik begon mijn tekst gisteren middag. Ik heb nog zoveel meer te vertellen over vandaag maar dat komt morgen wel. Nu ga ik gauw slapen want morgen is mijn eerste dag op school en ik wil fris en fruitig zijn voor alle lieve kindjes.

Liefs Linda